- Βασίλειος ο Μέγας
- (Καισάρεια 330; – 379). Πατέρας, οικουμενικός διδάσκαλος και άγιος της Εκκλησίας. Γόνος ευγενούς οικογένειας, γνωστής για την ευσέβεια και την προσφορά της στην εκκλησία πολλών θεολόγων και εκκλησιαστικών ανδρών, έγινε επίσκοπος Καισαρείας και διακρίθηκε για την κλασική και θεολογική του μόρφωση, τον άγιο βίο και τους αγώνες του εναντίον των αιρετικών. Δέχτηκε την κλασική παιδεία στην Κωνσταντινούπολη και στην Αθήνα (φιλολογία, ρητορική και φιλοσοφία) και διετέλεσε στη συνέχεια ρητοροδιδάσκαλος στην Καισάρεια.
Κατηχούμενος κατά την περίοδο των σπουδών του στην Αθήνα, διακρινόμενος για την αυστηρότητα του ήθους και τις ασκητικές του τάσεις, βαπτίστηκε μετά την επιστροφή του στην Καισάρεια. Ως διάκονος έζησε σχεδόν στην έρημο, όπου μελέτησε θεολογία και επιδόθηκε στην οργάνωση του μοναχικού βίου· ως πρεσβύτερος εργάστηκε στην Καισάρεια εναντίον του αρειανισμού. Επίσκοπος Καισαρείας από το 370, αντιτάχθηκε απόλυτα στις προσπάθειες του αρειανού αυτοκράτορα Βαλέντιου (ή Ουάλη) να επιβάλει την εκκλησιαστική πολιτική του, αποκάλυψε και πολέμησε τον απολλιναρισμό, που τότε μόλις εκδηλωνόταν, όχι μόνο με απολογητική και αντιρρητική δράση αλλά και με διπλωματική δραστηριότητα προς τον πάπα Δάμασο· πέτυχε έτσι να ενώσει πολλούς επισκόπους σε κοινή στάση έναντι των αιρέσεων και για την υποστήριξη της διδασκαλίας της Α’ Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας. Στην προσπάθειά του αυτή αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του συγγραφικού του έργου και κυρίως τα δογματικά του έργα. Μοναχός ο ίδιος, φρόντισε για την ορθή τοποθέτηση του μοναχικού βίου υποτάσσοντάς τον στην εκκλησία· μετέφερε δηλαδή τους μοναχούς στις πόλεις, τους έθεσε υπό τον έλεγχο των επισκόπων και τους ανέθεσε φιλανθρωπικά έργα. Γνωστή είναι η Βασιλειάς, πόλη κοντά στην Καισάρεια, συγκρότημα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων με αποκλειστικό προσωπικό μοναχούς, στην οποία ο Β. διέθεσε την πατρική και τη μητρική περιουσία του. Στα ασκητικά συγγράμματά του περιλαμβάνονται και οι ΌροιΚανόνες, που αποτέλεσαν έκτοτε τη βάση του ορθόδοξου μοναχισμού.
Η κλασική του μόρφωση του επέτρεψε να διδάξει σωστά, στην Πραγματεία προς τουςΝέους, το πρόβλημα της θέσης των θύραθεν σπουδών στο χριστιανικό σχολείο και να επηρεάσει έτσι πολύ τη θέση της Εκκλησίας έναντι της κλασικής παιδείας τότε αλλά και κατά την Αναγέννηση. Η βαθύτατη γνώση της κλασικής παιδείας και η ορθή τοποθέτηση του Β. απέναντί της φαίνονται και στις Ομιλίες εις την Εξαήμερον, ενώ το αποστολικό του πνεύμα και ο πλούσιος ανθρωπιστικός και κοινωνικός κόσμος του αποκαλύπτονται μέσω των 350 περίπου επιστολών του. Στο συνολικό έργο του οφείλεται η ανακήρυξή του σε οικουμενικό διδάσκαλο της εκκλησίας και έναν από τους Τρεις Ιεράρχες.
Ο άγιος Βασίλειος και ο άγιος Γρηγόριος, σε τοιχογραφία στη μονή Καισαριανής (φωτ. Hannibal).
Dictionary of Greek. 2013.